In het voorjaar van 2006 nam Sanneke van Hassel afscheid van ’t Barre Land, het toneelgezelschap waarvan zij sinds de jaren negentig deel uitmaakte. Ter gelegenheid daarvan wandelden we van Den Haag naar Meijendel en later naar het strand. Daar maakte ik de foto die op het omslag van Ezels is gebruikt.

Over de verhalenbundel schrijft De Bezige Bij het volgende:

In Ezels maken we onder andere kennis met een Chinese loempiabakker en zijn stille liefde, met een moeder die alleen door Cornwall trekt en een Amerikaanse op weg naar het Como-meer. Sanneke van Hassel haalt haar personages uit hun vertrouwde omgeving en stelt ze voor beslissende keuzes. Weggaan of blijven, de waarheid zeggen of liegen, vreemdgaan of trouw zijn – Van Hassel laat zien dat het maken of het ontlopen van een keuze vaak op hetzelfde neerkomt.

In deze verhalenbundel schetst Sanneke van Hassel de menselijke soort met mildheid en verbazing – intussen de vraag openlatend wie de werkelijke ezels uit de titel zijn.

De Bezige Bij | 2012 | boekomslag

Dit is hoe een storm ontstaat is derde dichtbundel van Pim te Bokkel. Het beeld op het omslag is het diapositief van een foto die in 2012 op Faial (Azoren) heb gemaakt. Het is een strand aan een baai in het midden van de Atlantische Oceaan.

Het gedicht De conditie van het weer begint als volgt:

Alle schepen
alle schepen
bij het overwaaien van de storm
bedenk dat het niet overgaat
(…)

Nieuw Amsterdam Uitgevers | 2013 | boekomslag

Naar aanleiding van de deelname van Martijn Engelbregt aan de expositie Catalysis for Life – New Language of Dutch Art & Design in het Museum of Contemporary Art in Tokio, reisde ik in de herfst van 2010 drie weken door Japan. De laatste opdracht die ik afrondde voor vertrek was het omslag voor Bij jou zijn van Takuji Ichikawa.

Atlas Contact | 2011 | boekomslag

Ode aan het kijken verscheen in juni 2012 in de serie Kleine Boekjes van Atlas Contact. Het is een bundeling observaties die betrekking hebben op alledaagse zaken en gebeurtenissen.

In Over waarachtigheid, de derde tekst in de bundel, schrijft de Botton het volgende: ‘De ironie van de liefde wil dat we het gemakkelijkst en met de meeste zelfverzekerdheid de mensen verleiden tot wie we ons het minst aangetrokken voelen, aangezien we bij een intens verlangen niet in staat zijn de daarvoor vereiste onverschilligheid op te brengen en bij een aantrekkelijk iemand worden geplaagd door een gevoel van minderwaardigheid ten opzichte van de perfectie die we de aanbedene toedichten.’

Atlas Contact | 2012 | boekomslag

Hoewel het eindresultaat nogal verschilt, is de opbouw van het omslag van De stilte van de wereld na ons vergelijkbaar aan die van het affiche voor Lt. Gustl – mej. Else. Ik heb een kleurplaat gemaakt, die ik daarna als een pointillist après la lettre heb ingevuld.

Marc Tritsmans schrijft in het gedicht De tabel van Mendelejev (Dmitri Mendelejev, 1869) de volgende regels: (…) hangt als een avant la lettre IKEA-handleiding / voor het heelal: dit waren alle onderdelen en / een balie voor klachten had niemand bedacht

Nieuw Amsterdam Uitgevers | 2012 | boekomslag

Dit is water verscheen in 2011 in de serie Kleine boekjes van Atlas Contact (destijds Uitgeverij Contact). Het betreft een toespraak (commencement address) die David Foster Wallace (1962-2008) hield op 21 mei 2005 voor de afgestudeerde studenten van het Kenyon College, Ohio.

De toespraak begint met de volgende tekst: Twee jonge vissen zijn rustig aan het zwemmen als ze een oudere vis tegenkomen, die de andere kant op zwemt. De oudere vis knikt ze toe en vraagt: ‘Môge, jongens, lekker water?’ De twee vissen zwemmen nog een stukje door, maar dan kijkt de een de ander aan en vraagt: ‘Wat is in ’s hemelsnaam water?’

Atlas Contact | 2011

Op hetzelfde moment (november 2009) dat ik werkte aan de woorden de dingen, maakte ik een omslag voor de bundel de dingen de dingen de dans en de dingen van Pim te Bokkel. De foto op het omslag maakte ik in dezelfde week (oktober 2008) als de foto die ik later voor Rosencrantz & Guildenstern are dead heb gebruikt. Zo gaat het met de dingen.

De ruimte op de foto is een atelier in één van de bogen onder het station Jannowitzbrücke in Berlijn. Dat atelier was tot voor kort een projectstudio van het Mondriaanfonds (destijds Fonds BKVB). De fiets hoorde bij een appartement aan de Münzstraße dat was gekoppeld aan de projectstudio. Ik verbleef daar een korte periode op uitnodiging van Kirsten Algera en Kummer & Herrman om te werken aan een bijdrage van Gorilla voor het project B.A.S. Berlin.

De eerste dagen fietste ik doelloos door de stad en maakte ik foto’s en video’s van niets in het bijzonder. ’s Avonds monteerde ik die tot korte, abstracte verslagen. De onderstaande video is daar een voorbeeld van, gemaakt op dezelfde dag en dezelfde plek als de foto op het omslag.

Over de dingen de dingen de dans en de dingen schrijft Erik Lindner in de Groene Amsterdammer: ‘Het zijn gedichten over het kijken, waarnemen, gezichtsbedrog, een wolk die geen wolk is, een reiger van papier.’

Nieuw Amsterdam Uitgevers | 2010

[vimeo 74554300 w=400&h=300]

Er hangt een hoge lucht boven ons is het debuut van Els Moors. Voor het maken van het omslag heb ik me naast de inhoud van de bundel door de titel laten leiden. In 2007 ontving Els Moors de Herman De Coninckprijs voor het beste poëziedebuut.

Nieuw Amsterdam Uitgevers | 2006

Na In menigten is Underperformer de tweede dichtbundel van Erik Jan Harmens. Voor het omslag heb ik gezocht naar een typografische vertaling van het dwingende ritme van de titel. Met bestaande lettertypes kwam ik daar niet goed uit en om die reden heb ik besloten om zelf letters te tekenen. Dit letterontwerp heb ik later voor andere projecten gebruikt, waaronder Mauerschau van ’t Barre Land.

Nijgh & van Ditmar | 2005

Erik Lindner schrijft in een recensie in de Groene Amsterdammer het volgende over de bundel van Wim Brands: ‘Voor zijn gedichten geldt wat Chris van Geel van poëzie eiste: glashelder en toch stekend diep. (…) Neem me mee, zei de hond bestaat uit series, reeksen. De stad heet een open stad, en wordt onder meer verbeeld door een bejaarde man die wandelt om weer te kunnen ruiken, door een visser, een au pair, een poolse klusser, een wijkverpleger en een schoolmeisje.’

Het omslagbeeld, de plattegrond van Manhattan, is een suggestie van Wim Brands. De titel is ontleend aan een gedicht van Robert Lax.

Nieuw Amsterdam | 2010